วันนี้มีนิทานมาฝากด้วยนะค่ะ
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว....ภายใต้ท้องสมุทรอันกว้างใหญ่ไพศาล ซึ่งเป็นแหล่งอาหารของเหล่าสัตว์น้ำหลายชนิด ชีวิตที่อยู่ในพื้นน้ำสีน้ำเงินเข้มนั้น ต่างก็อยู่กันอย่างมีความสุขเรื่อยมา เหมือนดังว่า ที่นี่เป็นที่เดียวที่ไม่มีที่ไหนอีกแล้ว
“ฉันชอบที่นี่ เพราะเป็นชีวิตที่มีความสุขจริงๆ”
ชีวิตแต่ละวันไม่มีเปลี่ยนแปลง ตื่นขึ้นมาก็ออกหาอาหาร ณ เวลาหนึ่งก็หยุดพักไม่เคยรู้วันเวลา ปฏิบัติเช่นนี้มาตลอด
“ชีวิตนี้ช่างมีความสุขจริงๆ”
ปลาชนิดหนึ่งแหวกว่ายอย่างร่าเริง ก่อนที่ปลาตัวใหญ่อีกตัวงับเอาไปกินในวินาทีต่อมา
“ชีวิตนี้ช่างมีความสุขจริงๆ ฉันชอบที่นี่”
ปลายักษ์ยิ้มด้วยความพอใจแล้วค่อยๆแหวกว่ายไปอย่างช้าๆ บนพื้นท้องทะเลเต็มไปด้วยปะการังสีสวยงามมากมาย ปลาเล็กปลาน้อยสีสด แหวกว่ายหาอาหารอยู่ตามกอปะการังอย่างเพลิเพลิน
“เฮ้อ.....เซ้งจังเลย”
เต่ามะเฟืองตัวใหญ่ว่ายน้ำมาอย่างเหนื่อยหน่ายเชื่องช้า
“เป็นอะไรล่ะ เพื่อนรัก ทำหน้าเบื่อโลกมาเชียว”
ปลาตัวหนึ่งทักทายเต่ายักษ์
“เบื่อชีวิตจำเจที่นี่จัง”
เต่ายักษ์ว่ายต่ำลงมา
“อะไรกันท้องทะเลตั้งกว้างใหญ่ เบื่อที่นี่ที่อื่นก็มีอีกเยอะแยะ จะมัวเซ็งกันทำไม”
ปลาว่ายไปรอบๆเป็นเพื่อนเต่า เมื่อเจ้าเต่ามะเฟือยงยักษ์ นึกอะไรขึ้นมาได้จึงเกริ่นกับเพื่อนว่า
“ข้าว่าจะขึ้นไปเที่ยวบนบก ซักเดือน”
เต่าหันไปบอกเพื่อนปลา
“จะบ้าหรอ อยู่ที่นี่ก็แสนสบาย ข้าวปลาอาหารเยอะแยะ จะไปลำบากบนบกทำไม”
เพื่อนปลาเตือนเพื่อน
“แกรู้ได้อย่างไรว่าบนบกมาสบาย”
เจ้าเต่าไม่เชื่อ
“คิดอะไรบ้าๆ”
เพื่อนปลาบ่น
“ข้าไปดีกว่า เล้วเจอกันนะ”
ว่าแล้วเจ้าเต้ายักษ์ก็ว่ายน้ำมุ่งหน้าสู่ฝั่งทันที
หาดทรายสีขาว ทอดยาวโอบน้ำทะเลสีครามสุดลูกหูลูกตา เจ้าเต่ามะเฟืองยักษ์คลานตัวเตี้ยมจากทะเลขึ้นมาท่าทางตื้นเต้น
“โอ้โฮ...บนบกนี่สวยงามจริงๆเจ้าปลาเพื่อนข้า หาดทรายสีขาวสะอาดตา ท้องฟ้าสีน้ำเงินสดใส เมฆขาวลอยอยู่บนภูเขานั้นดูแล้วมีชีวิตชีวาจังเลย”
ตลอดระยะเวลาการท่องเที่ยว เต่ายักษ์ได้เจอกับเพื่อนใหม่มากมาย
“วันพรุ่งนี้ฉันจะพานายไปเที่ยวที่ภูเขาลูกนั้น”
เจ้าช้างตัวหนึ่งบอกเพื่อนเต่า
“มีอะไรน่าสนใจหรอ”
เต่าถามเพื่อนช้าง
“นายจะได้มองเห็นปลาและทะเลบริเวณกว้างได้ทั่วเลยแหล่ะ”
เจ้าช้างสาธยายเห็นภาพ
“ดีๆฉันอยากอยากเห็น”
เต่าดีอกดีใจ
“ฉันจะพานายขึ้นต้นไม้สูงๆนายจะเห็นว่าที่นี่สวยงามแค่ไหน”
เจ้านกเพื่อนที่เล็กที่สุดบอก
เจ้าเต่ายักษ์สนุกสนานอยู่กับเพื่อนใหม่ๆได้รับรู้ ได้พบ ได้สัมผัสกับสิ่งใหม่ๆมากมาย แล้วจึงเดินทางกลับสู่ท้องทะเลไปเล่าให้เพื่อนปลาฟัง เพื่อนปลาไม่เชื่อหาว่าโกหก เพราะปลาคิดว่าสิ่งต่างๆที่เห็นในน้ำ มันคือโลกทั้งหมดแล้ว
“โธ่เอ๊ย.....อย่ามาโม้เลย ไม่มีสถานที่แบบที่นายบอกเล่าแน่นอน ฉันไม่เชื่อ” ปลาส่ายหน้า
“นายนี่ไม่ยอบรับรู้ความรู้ใหม่เลยน่ะ เฮ้ย”
เต่าเล่าจนอ่อนใจ แล้วก็ว่ายน้ำจากไป
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า.. “การศึกษาใฝ่หาความรู้ใหม่อยู่เสมอ เป็นสิ่งจำเป็น”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น